Kiedy pacjenci zostali podzieleni na trzy warstwy według wieku na początku astmy, obserwowane przeżycie było lepsze niż oczekiwano dla 1271 pacjentów, których astmę zdiagnozowano, gdy nie mieli więcej niż 4 lata (log-rank statistic = 12,4, P <0,001), ale nie różnił się on od oczekiwanego przeżycia dla 820 pacjentów, u których astmy zdiagnozowano, gdy mieli 5 do 34 lat (logarytm statystyczny rang = 0,2, P = 0,64), i było gorsze niż oczekiwano dla 408 pacjentów w wieku 35 lat lub starszych, u których zdiagnozowano astmę (statystyka log-rank = 4,0, p = 0,045) (ryc. 4). Niewielka podgrupa 93 pacjentów z astmą i inną chorobą płuc (głównie przewlekłą obturacyjną chorobą płuc) miała istotnie niższe niż oczekiwano przeżycie (statystyka log-rank = 12,3, P <0,001). Obserwowane przeżycie 2406 pacjentów z samą astmą nie różniło się istotnie od oczekiwanej (statystyka log-rank = 0,9, P = 0,34). Grupa z astmą i inną chorobą płuc odpowiadała za całą tendencję do zmniejszenia przeżywalności u pacjentów, którzy mieli 35 lub więcej lat, gdy rozpoznano astmę; nie było dowodów na zmniejszenie przeżywalności u osób z samą astmą (ryc. 5). Tabela 2. Tabela 2. Wielowymiarowa analiza ryzyka zgonu u 2499 pacjentów z astmą. Spośród 140 zgonów 127 było wśród członków kohorty, którzy mieszkali w stanie Minnesota w chwili śmierci. Informacje o podstawowej przyczynie zgonu określonej przez lekarzy stanu były dostępne dla 114 z tych pacjentów; trzy zgony zostały sklasyfikowane jako spowodowane astmą. Po dokonaniu przeglądu aktów zgonu i dostępnej dokumentacji medycznej, dwóch dodatkowych pacjentów, których zgony zostały sklasyfikowane jako związane z przewlekłym zapaleniem oskrzeli, zostało ocenione przez badaczy za zmarłych na astmę. Zginęło także 13 członków kohort, którzy zamieszkiwali w innych stanach. Świadectwa zgonu tych pacjentów zostały sprawdzone, a jedna śmierć została stwierdzona z powodu astmy. Astma była zatem przyczyną zgonu u 6 ze 140 członków kohorty, którzy zmarli przed 31 grudnia 1990 r. (4,3 procent, przedział ufności 95 procent, 1,6 procent do 9,2 procent). Śmierć miała miejsce w 1964, 1965 (dwa), 1968, 1982 i 1990. Spośród sześciu pacjentów, którzy zmarli na astmę, czterech było kobietami, a dwóch mężczyznami. Wiek śmierci wynosił od 44 do 87 lat. W wieloczynnikowej analizie wszystkich zgonów po dostosowaniu do wieku, płci i klasyfikacji diagnostycznej jako określona lub prawdopodobna astma, rok kalendarzowy wystąpienia astmy nie był znacząco związany z ryzykiem zgonu (współczynnik ryzyka 0,99 na rok, 95 procent zaufania przedział od 0,96 do 1,03) (tabela 2).
Dyskusja
Tempo przeżycia w tej dużej, populacyjnej kohorcie mieszkańców Rochester, Minnesota, z początkiem astmy w latach 1964-1983 było wysokie i nie różniło się znacząco od oczekiwanej stopy przeżycia obliczonej na podstawie istotnych statystyk dla hrabstwa Olmsted, w tym Rochester jest częścią. Nie zaobserwowano istotnego zmniejszenia przeżywalności u pacjentów z samą astmą. Podgrupa pacjentów z astmą i inną chorobą płuc (którzy byli starsi od pacjentów z samą astmą) miała znacznie niższy wskaźnik przeżycia niż oczekiwano
[przypisy: szpital pyrzyce rejestracja, paklitaksel, piramida zdrowego żywienia dla dzieci ]
2 tygodnie ago
36 words